27 Mayıs 2018 Pazar

Bilmemenin Güzelliği

Kariyer planım dahil hayatımdaki bir çok şeye sıfırdan başladığım için bu ara en sık kullandığım kelime "bilmiyorum".

Bir dakika... Düşündüm de bu sıfırdan başlamadan önce de en çok kullandığım kelimeydi!?

Evet öyleydi ancak; kullanım amaçlarım farklıydı. Önceden yapmaya çekindiğim işler için "bilmiyorum" diyordum. İçimden ben bunu yapamam yeterince bilmiyorum ki, dediğim konular. Çevremde yeterli olduğumu düşünen tanıdıklarım şaşırınca da; Eğer bir konuyu A'dan Z'ye bilmiyorsam; biliyorum diyemiyorum. diyordum.

Peki neden?

Eğer olur da karşımdaki bir soru sorar o da bilmediğim yerden gelirse hakkımda ne düşünürler diye düşünüyorum. 
İlgili resim

Evet canım çok mantıklı... Çünkü işe alınan herkes ordinaryüs seviyesinde konularına hakimler değil mi?  Tanrım...

NEYSE!

Bir şeylerin yanlış gittiğini anlayıp sıfırdan başlamaya karar verdiğimde okuduğum kaynaklardan bilmemenin güzelliğini gördüm. Sonra az çok bildiklerime varana kadar her şeyi unuttum. 

Çok zor bir şey değil, 4-5 ay hiç bir şey yapmıyorsunuz, bildikleriniz de teker teker gidiyor, üzerine bilmiyorum öğreneceğim dediğiniz de beyninizi de kandırıp hepsini silip atmasına neden oluyorsunuz. 

Not: Sadece sıfırdan başlamaya karar verdiyseniz yapın. Bilgileri taze tutmak hayat kuralı.

Bunu yapmanın güzel taraflarından biri yeniden öğreneceklerinizi o an ki düşünce tarzınızla öğrendiğiniz için sizinle daha uyumlu olacaktır. Eh en nihayetinde 2 yıl önceki görüşleriniz ile şimdikiler birebir aynı değildir değil mi?? En azından duygularınız farklıdır.

Biliyorum demek yerine yapabilirim dediğiniz işleri bilmiyorum gözü ile işlediğiniz zaman dikkat seviyeniz o orantıda yüksek oluyor ve sayısal hata yapmaktan uzak oluyorsunuz. Biliyorum rahatlığıyla yaptığınız evrak işlerini (ve ya bunun gibi şeyleri) gözden geçirin. Beyniniz konuyu otomatik pilota devredecek ve ön plana başka düşüncelerinizi alacak. Çoğu zaman farkında bile olmadığımız bu durum da ufak detayları gözden kaçırmamıza neden olur.

 Eğer yaratıcılık gerektiren bir proje yapıyorsanız da alışılagelmişlerden farklı bir iş koymuş oluyorsunuz ortaya bilmiyorum gözüyle bakarsanız. Çünkü bildiklerinizin çoğu başkalarının size öğrettikleri, şöyle yapmalısın böyle yapmamalısın dediklerinden ve ortaya koyulmuş diğer projelerden gördükleriniz, koyulan kurallardan ibaret. Bunları unuttuğunuz zaman kimsenin görmediği bir ayrıntı yakalayıp yepyeni bir oluşum ortaya koyabilirsiniz. Yaratıcılıkta, sanatta hata yoktur. Dilediğiniz gibi fikir tarlasında at koşturabilirsiniz.

Bir kaç cümlede söyleyecek olursak; biliyorum-bilmiyorum kelimeleriyle değil yapabilirim-yapamam diyerek konuları nitelendirin. 

Bir konuyu tam bilmek hiç bir zaman mümkün değildir! Her zaman öğrenilecek bir şey vardır. Ve öğrenmek asla durmaması gereken bir eylemdir. Her gün işlediğiniz konu olsa bile.

26 Mayıs 2018 Cumartesi

Alelacele Başlamak

Asla yapamadığım şey! Şu an bile blogu açana kadar neredeyse 1 saat geçecek!? Ama açmaya da 1 saat önce karar verdiğimden yine de gelişme olarak görüyorum bunu.

Normalde karar verdiğimden itibaren açana kadar en az 2-3 hafta geçmesi gerekiyordu. Nasıl olur, konusu ne olsun, teması ne olsun, adı ne olsun derken tüm ince detayların içinde kaybolur sonunda da elimde tek şey olurdu; koca bir başlanılamamışlık! 

Aslında adımın gözükmediği bir şey yapmak istiyordum daha rahat yazabilmek için ama bunu "alelacele" konuyu uzatmadan dağıtmadan başlamak istediğim için direk Google Hesabından Blog uygulamasına basıverdim. Hala içim rahat değil elbette, bunu yazdıktan sonra bir kenara koyup gözden geçirip öyle paylaşmak istiyorum. Belki yaparım belki yapmam, ancak bu yazı bugün paylaşılacak! O kadar!

Şimdi yazının burasına kadar kendinizden bir şeyi gördüğünüzü biliyorum. Çünkü bu sorun -evet, bu bir sorun- bir çok insanda var. Ben sıkıntımı fark edip çözüm yolları aramaya başladıktan sonra bir çok insan gördüm. Çoğu kişi tarafından mükemmelliyetçilik olarak adlandırılan sorun; içinde mükemmel kelimesi olduğundan kulağa hoş geliyor.

Elbette ortaya konulan şeylerin eksikleri tartışılmalı ve geliştirilmeli, ancak fikir halindeyken çok fazla düşündüğünüzde ortaya çıkmadan onu yok etmiş oluyorsunuz. Ebeveynlerim ben yokken hangi okula gideceğimi düşünselerdi muhtemelen şu anda bu yazıyı yazamıyor olurdum, içinde bulundukları dönem her zaman zor olacak beni dünyaya getirmek için doğru zamanı bekleyeceklerdi. Ve o doğru zaman hiç gelmeyecek. Şimdi ben varım, dünyadayım, kusurlarımla eksiklerimle, benim yapmam gereken ise; elimden gelenin fazlasını yaparak kendimi geliştirmek, bir şeyleri daha iyi yapabilmek.

İlk hedefim ise ertelememeyi öğrenmek!

Bu blogda da bu süreçte öğrendiklerimi ve yaşadıklarımı paylaşacağım...... Sonra.......

Hayır hayır hemen şimdi başlayacağım!